Reflectie - Herman Coppus

Een groot deel van het werk van Herman Coppus  (Horst 1955) bestaat uit geometrische vormen die zich in een vierkant of rechthoek herhalen tot een patroon. De strakke vormen ogen voor de haastige kijker misschien eenduidig, maar wie langer stilstaat bij zijn papierreliëfs, ziet een ingenieus en steeds veranderend spel van vorm en licht. Hoewel Coppus zich in zijn kleurgebruik beperkt tot de primaire kleuren en zwart en wit, laten zijn werken door reflectie en schaduwwerking vanuit verschillende  standpunten een verrassend rijk palet van steeds wisselende kleurschakeringen zien. Coppus laat zich in zijn werk vooral inspireren door het constructivisme uit de vorige eeuw. Hij heeft daarin een geheel eigen beeldtaal weten te ontwikkelen met een uitgesproken aandacht voor kleur, ritme en lichtwerking.

Laatbloeier
Als kunstenaar zou je Coppus een laatbloeier kunnen noemen. Hij maakt al ruim twintig jaar autonoom werk, maar pas sinds de laatst vier of vijf jaar toont hij het actief aan de buitenwereld. Na diverse exposities bij galeries en kunstmanifestaties is de tentoonstelling in het Mondriaanhuis in zijn eerste museale presentatie in Nederland.
Zijn opleiding volgde Coppus aan de  Stadsacademie van Maastricht, tegenwoordig de Academie Beeldende Kunsten Maastricht. Daarna volgde een loopbaan als docent in beeldende vakken en kunstgeschiedenis. Sinds eind jaren ’90  combineert Coppus het lesgeven met het kunstenaarschap.

Engelengeduld
Coppus woont en werkt in Ravenstein, het schilderachtige vestingstadje aan de Maas in Noord-Brabant. In het sfeervolle historisch pand waarin het echtpaar Coppus woont, staat midden in woonkamer de werktafel van de kunstenaar. Aan deze tafel werkt hij, omringd door zijn eigen kunstwerken, dagelijks aan zijn reliëfs. Met  engelengeduld en een aan perfectionisme grenzende precisie, snijdt Coppus daar de kubussen of andere vormen die nodig zijn voor het patroon waar hij op dat moment aan werkt.

Glas
Herman Coppus werkt niet alleen met papier, maar ook met andere materialen zoals brons en glas. Zijn glassculpturen bestaan veelal uit stroken hergebruikt glas, die hij stapelt tot monumentale, transparante vormen in de ruimte. De glasstroken liggen los op elkaar; slechts de bovenste stroken zijn gefixeerd met lijm. Coppus geeft zijn reliëfs of sculpturen geen titel. Dat heeft misschien iets te maken met het feit dat de kunstenaar niet houdt van getheoretiseer over zijn  werk. Dat wordt al gauw zo pretentieus, vindt hij. Pretentieus is Coppus zeker niet, maar wel een zeer gedreven kunstenaar. Zijn werklust is groot en zijn productie hoog;  bijna wekelijks verschijnt er een nieuw werk van zijn hand. Tijdens het maken van een reliëf ontstaan vaak alweer nieuwe ideeën voor een volgend werk. Restmateriaal is er bijna niet: uit reststukjes van een eerder gemaakt reliëf ontstaat regelmatig weer een nieuw werk.

Reflectie - Herman Coppus is te zien van 3 november 2018 t/m 10 maart 2019.

Meer informatie over Herman Coppus